Tarifsiz

Koca bir çınardı. Bizim tahminimizle 97 yaşında vardı anneannem.  Benim ve kuzenlerimin büyümesin de mutlaka hayatımızın  bir ucundan yakalamıştır.  Ilk hatıralarımız onun sırtın da gezmemizle başlardı. Hatta benim kızım ve oglumu bile aldı. 70lerindeydi. Kendi bildiği yollarla  büyüttü hepimizi. Annem ve ben yanlız kaldığımız da dedemin evine yerleşmiştik. Bayramlar gelir aklıma dedemin kardeşleri ve aileleri.. dayılarım,yengelerim,kuzenlerim. 90 metrekareye nasil sığardık acaba. 3 gün sürerdi bayramlarımız. Önce dedem gitti evimizin direği.. ona dayandı anneannem,sonra oğlunu verdi toprağa.  Zordu cok ağladı gizli gizli ağladı. Ayıptı bağıra bağıra ağlamak.  Attı içine gözyaşlarını. Torunlarına tutundu. Onlar bağladı hayata. Sonra onlarda uçmaya  başladı evden tek tek. Yanlız kaldı. Yaşı 94 oldu. Yıkıldı.  Artık yatağa bağlı yaşlı bir kadındı. Annem ve dayım kaldı yanin da. Başkasının yaptığını  begenmeyen titiz ve düzenli kadın bir bardak su icin başkasına muhtaç kaldı. Zorlu 7 aydı  anneannem ölmek için bile çabaladı. Hayata küstü. Yemedi içmedi. Son günlerinde konusamaz oldu. Isaretlerle anlatti gücü yettikce. Ve bir sabah yine sessizce gitti bu dünyadan. Anlatacak o kadar cok seyim var ki anneanne senin hakkinda. O kadar cok anim var ki... ruhun sad olsun. Mekanin cennet olsun. Hakkini helal et anneannem.